خب
احساس میکنم ساخت این صفحه مثل هزار کار ناتمام و خاک خورده که شروع کرده ام و نا تمام رها کرده ام باشد خودم را موظف نمیکنم بنویسم. شاید اینجا ماوایی شد که کمی گلایه کنم، بی آنکه کسی لایک کند و یا نقد.
این صفحات مجازی حالمان را به هم زده، رسما فضول شده ایم. اگر قرصی برای درمان فضولی یافتید به مقدار زیاد بخرید و در آب شهری بریزید. شاید کمی فهمیدیم خوشبختی چیست.
قالب بلاگ رضا